Czas pogrzebu od chwili śmierci
W większości krajów, dopuszczających tę formę pochówku praktykuje się zakopywanie urn w płytkich grobach ziemnych lub ustawianie urn w kolumbariach za cienką płytą w ścianach krypt cmentarnych (nekropoliach) lub galeriach cmentarnych. W prawie wszystkich krajach związkowych Niemiec jest to w zasadzie jedyna dozwolona forma pochówku prochów1. Niektóre kraje związkowe Niemiec wydają jednorazowe pozwolenia na zatopienie prochów w rozkładalnej biologicznie urnie na pełnym morzu, ponadto niektóre z powyższych dopuszczają na zatopienie prochów w obszarze wód przybrzeżnych lub zakopanie w rozkładalnej biologicznie urnie w lesie. W niektórych krajach świata praktykowane jest też rozsypanie spopielonych prochów. W Polsce oraz w niemieckiej Mecklemburgii-Pomorzu Przednim2 prawo zezwala wyłącznie na rozsypanie prochów na terenie cmentarza. W niektórych krajach, np. w Szwajcarii czy USA dopuszczalne jest przechowywanie urny z prochami w domu rodziny zmarłego lub zakopanie jej w dowolnie wybranym miejscu. We Francji w 71% przypadków urna z prochami zabierana jest do domu, w 21% złożona na cmentarzu a w 8% prochy zostają rozsypane.
Czas pogrzebu od chwili śmierci, za kilkoma wyjątkami, nie jest ściśle przepisany. Niemieckie kraje związkowe zakazują pogrzebu wcześniej niż 48 godzin od zgonu; najpóźniejszy możliwy czas pogrzebu jest regionalnie zróżnicowany, przykładowo Bawaria nakazuje na swym terytorium chować zmarłych w ciągu 96 godzin od zgonu, a Szlezwik-Holsztyn w ciągu 216 godzin3. W większości państw dopuszcza się niekiedy ponadtygodniowe lub dłuższe opóźnianie pogrzebu, aby móc zorganizować manifestacyjny jego przebieg oraz umożliwić udział w nim przyjezdnym z odległych zakątków Ziemi.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pogrzeb
Rodzaje grobów
Rodzaje grobów
Tradycyjne
ziemne pojedyncze (bez prawa murowania) - grób do którego chowa się trumnę ze zwłokami lub szczątkami i zasypuje ziemią
ziemne rodzinne (dwumiejscowe); bez prawa murowania - grób służący do pochowania więcej niż jednej trumny, ze zwłokami lub szczątkami
murowane pojedyncze - grób do którego, chowa się trumnę ze zwłokami lub szczątkami
murowane rodzinne (dwumiejscowe) - grób służący do pochowania więcej niż jednej trumny, ze zwłokami lub szczątkami
grobowce rodzinne - niewielkie budowle mogące pomieścić trumny w części nadziemnej i podziemnej
Urnowe
ziemne pojedyncze - grób do którego chowa się urnę z prochami i zasypuje ziemią
ziemne rodzinne (dwumiejscowe) - grób służący do pochowania więcej niż jednej urny z prochami
murowane pojedyncze - grób do którego, chowa się urnę z prochami
murowane rodzinne (dwumiejscowe) - grób służący do pochowania więcej niż jednej urny z prochami
katakumby - pomieszczenie podziemne posiadające nisze, przeznaczone do pochowania zwłok, szczątków w trumnie lub prochów w urnie
kolumbarium - miejsce naziemne posiadające nisze, przeznaczone do pochowania zwłok, szczątków lub prochów w urnie
Groby nieznanego żołnierza ? zazwyczaj wydzielone w specjalnej strefie cmentarza groby, będące często grobami masowymi.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%B3b
Tradycyjnie obowiązek grzebania zmarłych
Cmentarz ? instytucjonalnie ukształtowany wycinek przestrzeni o programowo założonym grzebalnym przeznaczeniu, zorganizowanym zaś wedle pewnych dyrektyw ? reguł kulturowych, związanych tak ze zrytualizowaniem form grzebania zmarłych, jak i z istnieniem pewnej tradycji sposobu utrwalania pamięci o nich.
Cmentarz w sensie prawno-administracyjnym jest wyraźnie wyodrębnionym, oznaczonym, zdeterminowanym terenem, przeznaczonym do grzebania zmarłych, a występujące na nich mogiły są w zwyczajowo przyjętej formie wizualnej. Na kształt i umiejscowienie cmentarza miała zawsze wpływ tradycja religijna, względy sanitarne, położenie geograficzne, skład lokalnej społeczności. Tradycyjnie obowiązek grzebania zmarłych spoczywa na barkach rodziny zmarłego, a jeśli zmarły rodziny nie ma, to na władzach lokalnych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cmentarz