Daj się uwieść sztukaterii

ia, w zależności od: Technika boniowania była znana i stosowana w okresie starożytnego Rzymu. W średniowieczu stosowana była sporadycznie we francuskiej architekturze obronnej XII wieku. W okresie renesansu nastąpił jej rozwój.

Daj się uwieść sztukaterii

W okresie renesansu nastąpił jej rozwój

Boniowanie ? dekoracyjne opracowanie krawędzi oraz lica ciosu kamieni podkreślające ich układ.

Rozróżnia się następujące typy boniowania, w zależności od:

Technika boniowania była znana i stosowana w okresie starożytnego Rzymu. W średniowieczu stosowana była sporadycznie we francuskiej architekturze obronnej XII wieku. W okresie renesansu nastąpił jej rozwój. W tynku naśladowano wygląd muru z kamienia, przez wykonywanie profilowania naśladującego układ kamieni w murze, przy pomocy boni. Bonia to spoina podkreślająca układ kamieni lub rowek w tynku nadający elewacji monumentalny charakter. Boniowane mogły być całe elewacje albo tylko cokoły, naroża ścian, pilastry, obramowania otworów, filary itp.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Boniowanie


Zamontuj sztukaterię i zachwyć się jej pięknem

Nasz dom nie musi być taki jak wszystkie inne w okolicy. To my sami możemy być architektami swoich wnętrz, dlatego zadajmy o to, by były one niepowtarzalne. Dzięki swoim pomysłom możemy osiągnąć naprawdę wiele, więc zacznijmy je wprowadzać w życie. Już dziś pomyślmy o tym, jak może wyglądać pokój, w którym teraz siedzimy. Czy jest on idealny? Czy nam odpowiada? A może coś byśmy chcieli w nim zmienić? Jeśli nawet nie wiemy co, to posłuchajmy rad wielu projektantów wnętrz, którzy często decydują się na sztukaterię nie tylko elewacyjną, ale także właśnie wewnętrzną. Może ona naprawdę mocno zmienić oblicze naszych przestrzeni. Dopasujmy zatem elementy i zmieńmy swoje otoczenie na lepsze nie za tydzień, czy dwa ? a dzisiaj.


Określenie klucz częściej stosuje się w

Zwornik, klucz ? szczytowy kliniec łuku lub niektórych typów sklepienia, zazwyczaj bogato profilowany i zdobiony dekorem rzeźbiarskim, wykonany z kamienia lub ceramiki, charakterystyczny dla gotyckich sklepień krzyżowo-żebrowych.

Usytuowany jest w najwyższym punkcie sklepienia lub łęku. Określany też jako kliniec szczytowy, kliniec kluczowy. Zazwyczaj o nieco większych wymiarach niż pozostałe ciosy kamienne lub cegły. Przenosił siły ściskające. Określenie klucz częściej stosuje się w odniesieniu do łęku, archiwolty, natomiast zwornik w odniesieniu do sklepienia.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zwornik_(architektura)